محرابه قلب عاشقم : براي ص _ الف

ودر محرابه قلبه عاشقم

تو را آنگونه ساختم كه باور داشتم و آنگونه بودي

بوري موهايت آفتاب زندگيم بود

و سفيدي دستانت را دستهاي موساي آسيه معنا مي كرد

نفسهايت

آه نفسهايت

مسيحاي مريم بود در جان بخشيدن به من

و امروز در گوشه گوشة قلبم و دلم خانة عشق توست و نالهاي عاشقانه اي كه در قلبم مي گريند

هيوا تويي هوا تويي

و هر گوشة محراب اين دل خاطرة توست

بي تو آه بي تو هر شب از كوچه پس كوچه هاي خاطرات كم با تو بودنم گذر مي كنم

و آيا آيا تو دلت و چشمهايت به خاطر مي آورند تنهايي تنهاي قلبم را

و پير مي شوم و قاب آينه در انتطار برق نقره ايش را از دست مي دهد

تصوير مسيح زير غبار عشق پنهان مي شود

ساعت شماته اي قديمي مادر بزرگم به چهار و نيم 18 بهمن خواب رفته است

اما خود آينه، آينه آينة قلبم تنها تصوير تو را به خود حك كرده است

هيوا