همراه

دلم
همراهی می‌خواهد

همراهی کور و کر و لال
خط بریل بداند
صدای ذهنم را بشنود
و با گوش جان به حرفهایم گوش کند
خط به خط تنم را به بریل بخواند
تنم به ذهن ببیند
حرفهای هنر و ادبم را به گوش جان بشنود
با این گوش و چشم و زبان
دستش را بگیرم
دست به دست
دنیا را برایش تعریف ‌کنم
چشمش شوم
گوشش شوم
و زبان گویایش باشم
ولی راه را با عصای او بروم
با این زبان تمام زشتی‌ها‌ی جهان را
برای او نگویم
زیباییهایش را برایش ببینم
و بهترین آهنگهای جهان را برایش تفسیر کنم
و تمام نامردیهای جهان را در دفتر خاطراتش از قلم بیاندازم

شازده خانوم

دو تا دستام مركبي

تموم شعرام خط خطي

پيش شما شازده خانوم منم فقير پاپتي

غرور و بردارو ببر

دلم ميگه دلم ميگه

غلامي رو به جون بخر دلم مي گه دلم مي گه

شازده خانوم قابل باشم بايد بگم به شعر من خوش آمدي خوش آمدي

شازده خانوم چه پاكي و چه بي ريا به منزل خود آمدي خود آمدي

عجب عجب چه رند و چه بلا شده دل پدرسوخته ام

باور كنيد ز شوقتون اشكي شده چشم به در دوخته ام

شازده خانوم قابل باشم بايد بگم به شعر من خوش آمدي خوش آمدي
شازده خانوم چه پاكي و چه بي ريا به منزل خود آمدي خود آمدي

فرصت بدين عاشقيمو خدمتتون عرض مي كنم

واسه فرار از دلم دو پا دارم دوپا ديگه قرض مي كنم

شازده خانوم قابل باشم بايد بگم به شعر من خوش آمدي خوش آمدي
شازده خانوم چه پاكي و چه بي ريا به منزل خود آمدي خود آمدي

و اينهم تقديم به شازده خانومي كه ... به راستي ... به راستي ...چي بگم

تنهايي

و ديگر صداي نفسهايم نيز

اشارت به تنهايي دارند

و بازي عقربه‌هاي ساعت هر لحظه گذر زمان را اشارت دارند

و زمين زمين زمين كه زير پاي من مي لرزد

هر چرخشش نشان از گذر يك سهم دارد

و ديگر تمام شد

تمام شد

و شادي حرام دل

و اين كاش فراموشي مي شد مرهم اين دل

ديروز عهد كردم

فراموشت كنم

فراموش فراموش

اي كاش مي شد

عهد كردم فراموشت كنم تا به هنگام مرگ

و من صده‌ها و هزاره‌هاست كه سعي در فراموشي عشق دارم

و به تنهايي ايمان

و در اين تنهايي و در اين تنهايي

شد دل من جاي غصه‌ها

تو اين سكوت

چه بي صدا مي ميرم

از اين تنهايي و نامهرباني و دروغ

تو اين شبهاي تنهايي

كي مي تونه

پناه هق‌هق من باشه

و دوباره بوي عشق

و اين تنهايي با هواي عشق سازگار نيست

نيست مي دانم

و اي پايان تنهايي

اميد آخر هر كس

و اين باران پاييزي

و اين هق هق تنها

و اين همنشيني با ابر وباران

تنهايي تنهايم را به باور و يقين رساند

پيامبر

هر لحظه از اين باغ بري مي رسد

گه نوح و گهي نفرين به جهاني

گه يوسف و از شاهي مصري

گه يعقوب و به اشك كور

گاه يونس و در ماه ماهي آبي

كي عيسي مصلوب شود

تا مرده از گور به بيرون كشد و نور به زميني

بايد امشب بروم

بايد بروم بايد امشب بروم

گريه نكنيد هرگز گريه نكنيد

مادرم منتظر است

پشت يك جادة نور

كنار ديوار اقاقيها و به من مي‌گويد

كجايي پسرم؟ و

امشب

لالايي كن مرغك من دنيا فسانست مي‌خواند

به مانند تمام روزهاي كودكي

بايد امشب بروم

گريه براي چيست

پهنة دريا را مادرم زير پايم گسترده است

و موجهاي راه با من هم مسيرند

به سوي آزادي

و آزادي چيست

مادرم مي‌داند

مادرم تو بگو

توشة راه چيست

گوهر اشك شوق ديدارت

يا ذكر ياذوالجلال و الاكرامت

بايد امشب بروم

چرا كه گوي تنهاييم طاقت از كف داده است

بايد امشب بروم

به مانند مرغ عشقهايم از قفس

به سوي او پر مي‌كشم

اينك در زمان حال و اكنون ايستاده ام

و

از اين همة زيباييهاي دنيا به آساني دل كنده ام

ولي آيا

وقتي به تو خواهم رسيد نفس بريده نيستم

و گريان

بدون تو اي مادرم

اين دگر من نيستم

اين دگر من نيستم

بايد امشب بروم

بايد امشب بروم

گريه نكنيد كه بدون او

اين دگر من نيستم

اين دگر من نيستم