ديگر تمام شد

به مادرم گفتم ديگر تمام شد تمام شد هميشه پيش از آنكه فكر كني اتفاق مي افتد بايد براي روزنامه تسليتي بفرستيم

اي كاش

اي كاش
اي كاش اين بغض عميق پائيز كه حال سيلابه اشكه
تو دلم پژمرده مي شد
اي كاش باور مي كرديم مرگ آسيابان پيري را كه اين اواخر
در سوگ باد مرد
من باور كرده ام ، باور كرده ام
آغاز فصل سرد را
و در درك عميق اندوه شاعره اي كه پرستوها در گودي انگشتان جوهريش تخم مي گذارند
كار كشته ام
و باور كرده ام
مرگ معناي دوستي را
و پيشاپيش بر جنازه ي خود نماز ميت مي خوانم

دستهاي بسته

نمي دونم چرا ؟ چرا تو همه ي فيلما

اونايي كه اسيرن

اونايي كه دستشونو بستن

با يه تيزي يا گوشه ي يه چيز تيزي

طنابا رو كه اونا رو دربند كردند باز مي كنند

اما

اما تو واقعيت

هيچ وقت دست بسته ي هيچكسي باز نمي شه

و هيچوقت هيچوقت يه همراه و هم بند واقعي پيدا نمي شه

راستي اگه تو واقعيت هم اينقدر آزادي راحت بود چي مي شد ؟

شب

شب همان شب است

تاريك و بي نور و بي شهاب

و پشت اين پنجره هر شب اينگونه مي لرزد

پشت اين پنجره اين شب

نگران من و توست

پشت اين شب يك شب ديگر پيداست

باز

تاريك و بي نور و بي شهاب